First night out!

Vandaag zou een Nederlandse vriend, Luuk aankomen hier in Seoul. Ongeveer rond een uur of 11/12 zou hij hier zijn, dat betekent uitslapen, Jeej! Eerst nog even snel verhuizen naar een andere kamer en daarna konden we beiden in de kamer terecht. Na een kleine powernap gingen we met Jen naar de National war memorial waar we de vliegtuigen/boten en schiet attributen hebben gezien. Na een kleine ronde in het museum, was het alweer 18:00 en sloot het museum, waardoor we ongeveer de helft gemist hebben. Dus we zullen vast en zeker nog terug komen. Op deze tocht richting het museum kwamen we langs een goed beveiligd gebouw met soldaten, een soort wachthuisje en muren met sterk prikkeldraad. Daarachter was een gebouw met de Koreaanse vlag. We denken dat het het overheidsgebouw is, maar zeker weten we het niet. Het was zoo goed beveilig. Aan de andere kant moet dat misschien ook wel met Noord-Korea die je een oorlog verklaard? Opzoek naar eerst een plekje om een drankje te doen, gingen we maar meten dineren. En het was zo een leuk schattig plekje. Het was een restaurant van hout met kleine hutjes aan de zijkant. Wij kregen meteen een soort – grote mensen – slabber om, wat ongeveer gewoon een t-shirt was, zodat je niet zou knoeien. Daarna bestelden we een wokpan met vlees, wat bestond uit rundvlees en octopus. De man hielp ons het bereiden en leerden ons hoe we het precies moesten eten. Maar eerst moesten we aan de soju. Ik kan je zeggen, soju is zo lekker. Ik dacht dat het veel sterker was, maar het is eigenlijk een lichtere variant van wodka. Na de shotjes vodka en Jen die het niet erg lekker bleek te vinden, begon het avontuur van het eten. Toen het gaar bleek te zijn, liet de ober ons zien dat we het moesten eten op een blad, daarna zeewier, dan een stukje rundvlees en octopus en daarna knoflook wat saus en een soort babyfish, wat een soort gele kaviaar leek. Hij vertelden ons dat je eerst een shotje soju moest drinken en daarna dit eten. Zo gek als wij zijn, doen we dat, gelukkig at ik het eten niet in één keer op, want ik kan je zeggen dat Luuk het zwaar had. Maar het was dan ook wel redelijk pittig. De octopus vond ik niet erg lekker, het is namelijk redelijk taai. De hele maaltijd was een grote ervaring, het was zo grappig, elke hap weer. Na elke hap voelde je je mond zowat in brand staan en daarna dronk je echt een heel glas water leeg. Later kwam de ober nog een sprite brengen, dat blijkt echt wel te helpen tegen een mond die in de brand staat, omdat hij ons dit ‘aangedaan’ heeft. Erg lief. Na de survival van het eten en de verzameling van nog een aantal kennissen, zijn we eerst naar de Macdonalds gegaan, want er moesten nog andere mensen eten. Daarna zijn we naar ‘Atwosomeplace’ gegaan, wat een ander dessert café is. Hier hebben we nog een snow flake op en deze smaakte echt wel goed. Het ijs was beter en je kreeg er een cheesecake bij die gebakken was, wat ikzelf nog al raar vond en ja het smaakt dus erg raar ook. Maar de Snow flake was goed :D Jeej. Na deze goede afsluiter zijn we met z’n zessen naar het international feest gegaan, wat voor alle inkomende uitwisseling studenten is van elke universiteit uit Seoul. Vanaf 21:00 – 11:30 was er gratis drank, en ja hoe Hollands, Australies en Fins we zijn, daar moesten we heen. Dus de drankjes waar je uit kon kiezen, waren alleen sterke drank. Prima, dus hop aan de Gin Tonic. Uiteindelijk bleek de party niet heel veel boeiends te zijn dus zijn we ergens gaan zitten en hebben we 3 flessen soju en 3 flessen bier besteld en kip met friet. Dit en Aziatische Australiërs zijn echt een goude combi. Na de ‘gratis’ drank waren ze al stikvet en dan nog soju erbij, ik heb echt keihard gelachen. Een mix van soju met bier is trouwens echt de nieuwe combi, het is zo lekker! Dat gaan we vaker doen. Op naar de karaoke bar dachten Luuk en ik. Degene die we tegenkwamen, waren allemaal privé kamers, dus je hebt je eigen scherm en karaoke in een kamer, maar dat wilde we natuurlijk niet. Uiteindelijk helaas niet gevonden, maar misschien maar beter ook. Onze Aziatische Australische vrienden, Joey (meisje) en Kelvin konden het niet meer aan en moesten echt naar huis. Dus richting een taxi om 01:30. Na thuis afgezet te zijn, bleek onze hotelkaart niet te werken, dus ging de deur ook niet open. Ook het telefoonnummer werkte niet op mijn Koreaanse simkaart… Dus we waren de pineut. Na hulp bij een restaurant gevraagd te hebben, werkte het nog steeds niet. En opeens antwoorde iemand de automatische bel, waardoor we toch naar binnen konden, wat een geluk! Dus nu kunnen we nog heerlijk slapen in een hotelbedje in plaats van rondzwerven op straat. (Hoewel we dat ook niet echt van plan zouden zijn denk ik zo) Maar heerlijk om toch in een hotel te slapen. xx