Wonen op campus!

Vandaag was weer een nieuwe stap in het studentenleven van een exchange student. Verhuizen naar de dormitory op campus. Dormitory is het gemeenschappelijke huis van veel internationale studenten, waar je een kamer hebt en voor de komende tijd woont. Op deze universiteit heb je best wel veel geluk als je in de dormitory mag wonen, want het is erg goedkoop en er zijn zo weinig plekken. Heel veel mensen zijn afgewezen en moesten dus opzoek naar een eigen woning om te verblijven. Ik deel mijn kamer met een Koreaans meisje, wie ik zojuist ontmoet heb. Het leuke is, ze kan totaal geen Engels. Dus communiceren is een beetje lastig, dus we gaan waarschijnlijk best wel langs elkaar heen leven. Zolang we onze kamer maar schoonhouden ben ik al tevreden moet ik zeggen. Een iets meer pratende Koreaan was leuk geweest, want je kunt zoveel van ze leren, maarja het is niet anders. Vanmorgen ben ik met de taxi van mijn hotel naar de dormitory gegaan, en de taxi chauffeur heeft mij helemaal tot de deur afgezet en mijn spullen bijna het gebouw ingedragen, terwijl het echt veel te zwaar was voor hem. Dus mijn visie over Koreanen dat ze behulpzaam zijn is weer eens bevestigd. Na een korte check-in, ging ik naar mijn kamer en over schoonhouden van je kamer gesproken. Het was zo vies. (In mijn ogen, en dat is misschien iets schoner in die van de gemiddelde persoon). Overal lagen lagen met stof en na zorgvuldig stofzuigen, kwam ik zelfs nog een sok en een muts tegen. Hierna maar eerst een kussen, dekbed en lakens gehaald, zodat ik kon slapen. Samen met mijn Frans-Canadese vriendin, Hélène, wat je uitspreekt als Ellen, oftewel we zijn nu al een duo samen, zijn we naar een lokale winkel gegaan, waar ze typisch Koreaans beddengoed verkopen. Dus na verliefd te zijn geworden op mijn beddengoed en zeker toen ik het neer legde op mijn bed, kan ik niet wachten om erin te slapen. Klein detail; het is een matchende set en compleet roze :) Just because I can. Daarna nog wat schoonmaak en handige spulletjes gekocht en op naar schoonmaak ronde 2. Dweilen. Na deze klus en een kleine 10 minuten wachten, kon ik mijn bed opmaken en eindelijk in een kamer lopen, waar ik me fijn voel. Op het begin voelde de kamer niet als mijn thuis voor de komende maanden, maar nu kan ik me hier wel thuis gaan voelen. De kaarten die ik van jullie gehad heb, hangen al aan de muur en voor degene die een kaart willen sturen, morgen zal ik het adres posten :) Altijd leuk om kaartjes te lezen en te ontvangen. Na een beetje gesettled te zijn gingen we uiteten met dezelfde groep als gister, alleen nam Ivor, de jongen die ik in Den Haag bij het consulaat heb ontmoet nog 2 vrienden mee. Dat is zo leuk trouwens, iedereen neemt allerlei mensen mee, waardoor je ineens met zo een grote groep bent en je veel meer mensen kent. Dus met z’n tienen gingen we naar Jongno 3(sam)ga, wat bekent staat om zijn vele eettentjes op straat. Dus we namen plaats bij een superschattige Koreaanse mevrouw en bestelden Soju. Daarnaast heeft Joey, het Australische meisje dat zichzelf Koreaans heeft geleerd, eten voor ons besteld. Eten doe je hier niet alleen, oftewel er wordt voor de hele groep besteld en je deelt alles met elkaar. Ook moet je met stokjes kunnen eten, want een vork hebben ze vaak niet. Na echt een heerlijke maaltijd en een geweldige tijd was het tijd voor het dessert, dus na een kleine wandeling belandde we bij Hollys Coffee waar we een drankje en sommigen een dessert namen. Hierna op naar huis, want het was toch wel een lange dag en ik kon eerlijk gezegd niet wachten om ook mijn kamergenootje te ontmoeten. Zij woonden hier duidelijk al langer, want al haar spullen lagen er erg gebruikt bij. Toen ik thuiskwam was zij er inderdaad en ze begon meteen te giechelen. Ze stelde zich voor en zei meteen dat ze niet zo goed Engels kon. Na een klein beetje te hebben gepraat ging ik achter mijn laptop zitten om te skypen met thuis. Ja eindelijk thuis weer zien! En ik wist zeker dat ik het aankon. Na 9 dagen hen niet gesproken (alleen via whatsapp) of gezien te hebben, zaten mijn ouders nu klaar achter de Ipad. Het is ondertussen 00:15 in Seoul en dus 17:15 in Nederland. Het gevoel van het openen van je skype gesprek en je ouders voor de Ipad zien zitten, en zij niet wetende dat je niet hun volledige gezicht ziet, geeft echt een heerlijk, nostalgisch gevoel. Heerlijk om ze te zien zitten en te skypen, speciaal voor mij. Na een gezellige en kleine anderhalf uur was het dan toch echt tijd om te stoppen en te gaan slapen, en zij verder met bier drinken; klein beetje jaloersmakend. Volgende keer heb ik een fles soju bij me :)