Horse racing

Mijn vierde weekend hier in Korea alweer en dag nummer 23! Wow dat gaat echt heel erg snel! Met de buddygroep hebben we vandaag niet iets heel typisch Koreaans gedaan, we zijn naar een paardenrace geweest. Je kon wedden op paarden vanaf 100 won, wat dus 0.07 euro is. Er waren opvallend veel oude Koreaanse mannen die heel geconcentreerd naar alle beeldschermen en de grote papieren flyers te kijken om op het beste paard te wedden. En ze maakten wel geld, een man voor ons had 175,000 won geïnd, das niet verkeerd voor 1000 meter paardenrennen kijken. Na een tijdje snapte we hoe het werkte en gingen we wedden in ronde 6. We bekeken eerst de paarden en daarna alle data die bekend was over de paarden en over de mensen die op de paarden aan het wedden waren. Hoe langer je wachtte, hoe meer informatie je kreeg, want je kon zien op welk paard het meest gewed werd, waardoord die waarde naar beneden ging. Ik nam paard nummer 13 en gokte dat hij in de top 3 zou komen. Hier heb ik voor de leuk 1,000 won op ingezet. Dus na het inwisselen van het geld en het ontvangen van je briefje gingen we op de tribune van de paardenracebaan zitten. Toen het startsein gegeven was, was het nog niet heel spannend, maar 10 seconde later werd er al wat gescholden achter ons door sommige Koreaanse mannetjes. Het was echt heel grappig om hen te horen en hoe fanatiek ze zijn. Oké als je veel geld wed snap ik ook wel dat je redelijk fanatiek wordt. Dus hopen dat nummer 13 gaat winnen! Hij kwam wel steeds meer vooraan te liggen en dichter bij de finish werden de Koreanen nog fanatieker en werd er geschreeuwd en gevloekt, ik kan het verschil niet horen, maar volgens onze buddies waren ze aan het vloeken. EN JA! Mijn nummer 13 was gewoon eerste gewonnen. Damnit, had ik nu maar voor het grote geld gespeeld en meteen nummer 13 op 1 gezegd in plaats van de top 3, maarja dat is achteraf. Dus op mijn 1,000 won heb ik nu 400 won winst gemaakt, niet verkeerd voor de eerste ronde. De tweede en de derde ronde heb ik helaas alleen maar geld verloren, maar de wedstrijden waren nog intenser dan de eerste. De Koreanen waren nog enthousiaster en schreeuwden zo hard, echt niet normaal. De derde ronde heb ik wel iets gewonnen trouwens, alleen geen geld. Ik leverde mijn geschreven wedbriefje in en kreeg mijn offieciële terug waarmee ik naar de wedstrijd kon, dus ik liep al weg van de desk toen een man mijn op de schouder aantikten en gebaarden naar de desk waar ik mijn ticket had gehaald. Ik dacht misschien ben ik wat vergeten, dus liep terug. Toen kreeg ik ene briefje waarop vanalles in het Koreaans stond en het engelse woordje day op stond. Ook had de mevrouw achter het glas het over ‘grapes’, maar dat was ook het enige Engels wat ze kon. Dus ik bleef een beetje zoekend om mij heenkijken in de richting waar ze naar gebaarde, toen een meneer op mij afkwam lopen en vertelden dat ik ‘Grapes’ kon ophalen in het witte tentje daar. Dit was verteld in gebrekkig Engels, dus ik wist nog niet wat ik kon verwachten, maar ik wist in ieder geval waar ik naartoe moest. Dus ik naar het witte tentje waar allemaal dozen stond en ik gaf mijn briefje, waarop ik zo’n doos ontving. Je snapt het al, ik had druiven gewonnen. Het bleek een speciale dag van een stad te zijn en sommige mensen kregen dan zo’n briefje en kregen gratis druiven. Dat was niet verkeerd. Na een toffe dag bij de paardenrennen hebben we Vietnamees gegeten bij SNU Station, waarna we nog even drankjes hebben gedaan in een pub en ik keurig optijd naar huis ben gegaan. Morgenochtend wordt vroeg en een hele dag met sportactiviteiten, dus laat ik maar is verstandig doen.