Sightseeing = veel lopen

Sightseeing. Ja vandaag gaan we weer iets nieuws van deze prachtige en onmenselijk grote stad ontdekken. Met de buddygroep gaan we naar Insa-dong. Uiteindelijk bleek dat ik hier al geweest was, dit was namelijk het gebied met de ontzettend leuke ouderwetse straatjes, maar het is zo de moeite waard om er nog een keer heen te gaan. Na een superlekker lunch met rundvlees, een soort gestoomd ei-hapje, en iets wat verdomd veel leek op een hamburger en uiteraard alle bijgerechtjes niet vergeten gingen we hier in de buurt naar een plek waar je de traditionele kleding aan kan doen, wat de Hangbok heet. Het zijn echt de mooiste stoffen en het is ook erg duur mocht je zelf er een willen aanschaffen. Na heel veel foto’s en gekkigheid liepen we nog een klein toeristisch rondje in Insa-dong voordat we doorliepen naar Bukchon village. Dit staat bekend om zijn traditionele huizen en wow wat zijn dat toffe huisjes. Na heerlijk de toerist uitgehangen te hebben en de traditionele huisjes gezien te hebben met op de achtergrond de moderne bedrijfspanden, wat ik juist zo tof vind aan deze stad, zijn we voor een typisch dessert naar een coffeeshop geweest. We hadden Mango ice flake sherbert. Deze was met echte ice cream bovenop en uiteraard ook geschaafd ijs, maar niet meer de gecondenseerde melk. Dit is de modernere versie van de ice snow flake sherbert. Deze is lekkerder dan degene die ik eerder al geproefd had, moet ik zeggen. Na deze lunch zijn Jen en ik nog eventjes wezen shoppen en daarna richting Hangan river gegaan om nu toch eindelijk die fountain show te zien. Na een kleine tussenstop in het metro station waar we nog wat geshopt hebben en gimbap, Koreaanse sushi gegeten hebben. Een heerlijke oversized trui en een rokje zijn we samen met Jorim naar de rivier gelopen. Dit keer hebben we hem niet gemist en het was wel tof. Niet erg indrukwekkend, maar het zag er wel heel gaaf uit. En dat was eigenlijk alweer deze dag. Het lopen begint al een beetje te wennen, maar pff alles bergopwaarts. Voor de rest moet je hier oppassen voor de oudere dames en heren (iets van ajummis and adjaddies, ze hebben in ieder geval een bijnaam), want deze mensen zijn zo sluw. Ze willen zitten op een lege stoel, en kruipen onder je arm door om daar ook maar terecht te komen. Verder is het al de tweede keer dat een oudere meneer tegen ons gezegd heeft dat we niet zo hard moeten praten. Het is echt een eigen soort mensen. Maar ze zijn wel heel klein, wat ze schattig en dus des te gevaarlijker maakt. Dag voor dag leer je zoveel meer over de cultuur en de mensen, ik verwonder me echt over deze stad. Het is zo anders en tegelijkertijd heb ik helemaal niet zo’n erge cultuurshock ervaren. Behalve dan dat je je toiletpapier niet mag doorspoelen, maar in een open prullenbak naast het toilet moet gooien. Ik denk dat dat tot nu toe het meest aparte is wat ik heb meegemaakt. En het meeste gekke wat ik komende week zal meemaken is mijn verjaardag apart van mijn lieve tweelingbroer vieren, voor het eerst in 20 jaar, vieren we het niet samen. But we will survive, ik bedoel in zo’n stad en met deze mensen om mij heen, en lang leve skype!